معماری Vanet مبتنی بر SDN

شبکه Vanet مبتنی بر SDN دارای سه بخش عمده است.  شکل ۱ یک نمای کلی از  معماری شبکه vanet را نشان می‌دهد.

• کنترل‌کننده SDN: هوش مرکزی منطق سیستم Vanet مبتنی بر SDN است. این مؤلفه رفتار شبکه کل سیستم را کنترل می‌کند.
• گره‌های بی‌سیم SDN: عناصر سطح داده که توسط کنترل‌کننده SDN قابل‌کنترل هستند. آن‌ها خودروهایی هستند که پیام‌های کنترلی را از کنترل‌کننده SDN برای انجام اعمالی دریافت می‌کنند.
• SDN RSU ها: عناصر سطح داده ایستگاهی که توسط کنترل‌کننده SDN قابل‌ کنترل هستند. آن‌ها RSU های زیرساخت هستند که در بخش‌های طول جاده مستقرشده‌اند[۱].

شکل ۱ ارتباط شبکه خودرویی و شبکه نرم افزار محور

شکل ۲ مؤلفه‌های داخلی گره‌های بی‌سیم مبتنی بر SDN را نمایش می‌دهد. SDN Module ترکیب پردازش بسته و رابطی است که ورودی را از کنترل‌کننده SDN مجزا می‌پذیرد است[۱].

شکل ۲ مؤلفه‌های داخلی یک گره بی‌سیم مبتنی بر SDN

همان‌طور که در شکل ۲ ملاحظه می‌گردد هر گره بی‌سیم SDN دارای یک local agent است که کاربرد آن با توجه به ویژگی‌هایی در گره بی‌سیم SDN فعال‌شده است. این Local Agent می‌تواند به‌عنوان پشتیبان برای کنترل‌کننده باشد تا در زمانی که ارتباط کنترل‌ کننده SDN قطع می‌گردد. پروتکل‌های سنتی مسیریابی شبکه‌های Ad hoc مانند GPSR، AODV، DSDV و OLSR در agent به شبکه SDN اجازه می دهد در مواقعی که ارتباط با کنترل‌کننده SDN ممکن نیست شبکه به حالت بدون زیرساخت Ad hoc برگردد [۱]. در چندسال اخیر اکثر پروژه ها و پایان نامه ها در مقاطع مختلف در زمینه  معماری Vanet مبتنی بر SDN بوده اند. به منظور انجام پروژه معماری شبکه های بین خودرویی نرم افزار محور از نرم افزاری شبکه ای قدرتمندی چون آمنت بایستی بهره گرفت. انجام پروژه آمنت با های پروژه برای شبکه های خودرویی مبتنی بر هر معماری اعم از شبکه های مه، شبیه سازی اینترنت اشیا و کلود و بهره گیری از روش­های یادگیری ماشین، شبکه عصبی عمیق به بهبود آن معماری کمک می­کند.

[۱] I. Ku, Y. Lu, M. Gerla, R. L. Gomes, F. Ongaro, and E. Cerqueira, “Towards software-defined VANET: Architecture and services,” in Med-Hoc-Net, ۲۰۱۴, pp. 103-110.

sdn مخفف چیست؟

SDN مخفف Software Defined Networking است. SDN روشی برای شبکه سازی است که از پروتکل‌های باز مانند OpenFlow برای کنترل نرم افزار در لبه شبکه استفاده می‌کند که از آن برای کنترل دسترسی به سوئیچ‌ها و روترها استفاده می‌شود.

سیستم های حمل و نقل هوشمند

تعریف: سيستمهاي حمل‌ونقل هوشمند، سيستم‌هايي متشکل از فناوري‌هاي نوين الکترونيک، کامپيوتر و فناوري اطلاعات هستند که در برنامه‌ريزي سيستم‌هاي حمل‌ونقل زميني، امروزه نقش بسيار مهمي ايفا مي‌نمايند .

سيستمهاي حمل‌ونقل هوشمند مي‌توانند نقش مؤثري در دستيابي به‌ تمامي اهداف طرح جامع حمل‌ونقل و ترافيک داشته باشند. لذا براي بهره‌گيري از اين پتانسيل، لازم است که با ارائه يک متدولوژي مناسب برنامه‌ريزي استراتژيک و اولويت‌بندي اين سيستم‌ها، نسبت به افزايش کار آيي و بهره‌وري آن‌ها اقدام نمود. اين سيستم‌ها طبق فناوري‌هاي کنترل و اطلاعات کار مي‌کنند که در واقع هسته اصلي وظايف و عملکرد چنين سيستم‌هايي است. از يک ديدگاه کلي مي‌توان گفت سيستم حمل‌ونقل هوشمند از سه جزء اصلي تشکيل‌شده است که عبارت‌اند از: راه هوشمند، وسايل نقليه هوشمند و زيرساخت‌هاي ارتباطي. راه هوشمند، جاده‌ يا بزرگراهي است که در بخش تأسيسات زير بنايي قرار مي‌گيرد و شامل انواع تجهيزات لازم نصب‌شده در جاده و همچنين رعايت چارچوبي مناسب و استاندارد جهت يکپارچه کردن عملکرد اجزاء مختلف سيستم در محدوده وسيعي از خدمات حمل‌ونقل هوشمند به‌ منظور تبادل محدوده وسيعي از اطلاعات مابين کاربران شامل رانندگان، وسائل نقليه و عابرين پياده است

(Chen, Petty, Skabardonis, Varaiya, & Jia, 2001).